تاملی در ابعاد انحراف و کجروی اجتماعی

مقدمه

در عمود تاریخ و درگستره جغرافیای مسکون، گروه و جامعه ای را نمی توان یافت که از ابتلا به طیفی از ناهنجاریها، انحرافات و مسائل اجتماعی، به دور مانده باشد. جامعه سنتی و جامعه مدرن، اگرچه در نوع انحراف، کمیت، کیفیت، فرصت ها، علل و دلایل، مکانیسم های وقوع،  زمینه ها و معدات بازدارنده یا ترغیب کننده محیطی، ویژگی های کنشگران، آثار و پیامدهای فردی و اجتماعی، سازوکارهای پیشگیری، مقابله و کنترل، نحوه ترمیم و جبران عوارض و…تفاوت های قابل توجهی با یکدیگر دارند، اما در اصل ابتلاء، تلقی منفی از آن،‌ اقدام عملی در جهت کاهش آن و تحمل قهری گونه هایی از آن با عوارض اجتناب ناپذیر، اشتراک دارند. برخی نیز براین باورند که جامعه مدرن(بویژه سرمایه داری متاخر) وجامعه پسامدرن به دلیل برخورداری از برخی امکانات و ظرفیت های انحصاری، کاهش و بلکه زوال برخی حساسیت ها بویژه فرایند قبح زدایی مستمر از انحرافات به بهانه عادی شدن؛ زمینه ها، فرصت ها، مشوقات و دواعی زیادی برای ارتکاب اشکال مختلف انحراف در سطوح فردی و گروهی بویژه انواع سازمان یافته آنها در مقیاس ملی، منطقه ای و جهانی را فراهم ساخته و خواسته یا ناخواسته همواره در جهت تقویت و بسط زمینه های وجودی این روند و اشاعه آن به جهان در حال توسعه ، اقدامات سخت افزارانه و نرم افزارانه را به عمل آورده است.