جایگاه کانونی مولفه معنویت در الگوی پیشرفت اسلامی

چکیده:

دو صفت رحمان (رحمت عام الهی) و رحیم (رحمت خاص الهی) حاکی از دو نوع تعامل خداونـد بـا بنـدگان است . مومنین و جامعه ایمانی، مشمول رحمت خاص الهی و دیگر انسان ها مشمول رحمت عام او هستند. رحمت عام در پرتو عنایت و اراده عام الهی، متناظر با قواعد و قوانین تکوینی عالم است که علم و دانش بشری، متکفـل فهم و استخراج آن است . رحمت خاص در پرتو اراده خاص الهی، متناظر با قوانین و مداخله تشـریعی خداونـد در عالم است که در سویه های سلب و فیض نمودار میشود. جامعه غیر دینی، بر مدار قوانین تکوینی عـالم ، بـه هدفی که ترسیم کرده و پاداش یا نتیجه طبیعی برنامه ریزی و عمل خود منتهی میشود. در مقابل ، نتیجه فعالیت و برنامه ریزی جامعه دینی در چارچوب قوانین تکوینی عالم ، میتواند همان نتیجه یا کمتر یا بیشـتر باشـد. جامعـه دینی با تکیه بر عنصر ایمان و تقوا میتواند به نتیجه ای مضاعف و دوچندان دست یابد. بر این اساس ، خروجی الگوی توسعه غربی تکنولوژی (سخت افزار) و خروجی الگوی پیشرفت اسـلامی، انسـان کامل (نرم افزار) است . تمرکز جامعه غیر دینی، بر کشف و استخراج هر چه بیشتر قوانین تکـوینی عـالم و نقطـه تمرکز جامعه دینی علاوه بر تلاش در راستای کشف و فهم قوانین تکوینی، تلاش بـرای افـزایش ایمـان و تقـوا است .